Descobrèri la lenga e la cultura occitana a l’atge de detz e sèt ans, alara qu’èri encara pas qu’en classa de primièra literària. E quand comencèri a estudiar l’occitan, aviái pas que pauc d’informacions sus son patrimòni cultural e linguistic. A aquesta epòca, voliái simplament aprene l’istòria e la cultura de ma region.
Pendent aquesta anada, quines son los diferents elements de la lenga e de la cultura occitana que me toquèron lo mai?
Pendent aquesta anada, quines son los diferents elements de la lenga e de la cultura occitana que me toquèron lo mai?
E çò que dins la cultura e la lenga occitana m’apassionèt d’en primièr, foguèt un certan estile de musica relativa a aquestas. En efièch, coma fòrça joves occitanistas, foguèri pertocat per lo ragga-mufin occitan e los dos grops se raportant a aqueste : Massilia Sound System e Mauresca Fracas Dub. Aimèri en fach la convivialitat e la calor umana transparéissent dins lora musica. De mai, apreci tanben lo fach qu’exprimisson aquò en fasent passar de messatges politics, en ajent un agach aguisat sus la societat actuala.
En aqueste periòde, onte començavi a fargar mas conviccions politicas, aquò faguèt pas qu’afinar ma reflexion. Çaquelà, aquesta foguèt tanben influençar per lo fach, que dins sos corses, mon professor d’occitan de l’epòca (Joan Daniel Estève), nos faguèt de còps descobrir l’occitan jos un aspècte politic, sens per tant ensajar de nos formatar. En efièch, nos parlèt mai que mai, d’un biais puslèu subjectiu, de las revòltas qu’aguèron luòcs dins lo Larzac, en 1973.
Pr’aquò, a prepaus d’aqueste eveniment, expliquèt tanben qu’un grand autor occitan (Max Roqueta) volguèt prene sas distáncias amb aqueste moviment. Çaquelà, nos diguèt tanben qu’aquò l’empachava de l’aimar e de lo considerar a l’instar de la granda majoritat d’occitanistas, coma un de mai importants esciveires occitans. En efièch, lo poguèri descobrir per la seguida e, foguèri enòrmament pertocat per lo primièr libre que legiguèri d’aqueste formidable autor. Aimèri en fach son estile d’escritura, son biais, de far tornar viure lo vilatge de son enfáncia e los òmes que rescontrèt tot al long de sa vida, de descriure la natura…
En aqueste periòde, onte començavi a fargar mas conviccions politicas, aquò faguèt pas qu’afinar ma reflexion. Çaquelà, aquesta foguèt tanben influençar per lo fach, que dins sos corses, mon professor d’occitan de l’epòca (Joan Daniel Estève), nos faguèt de còps descobrir l’occitan jos un aspècte politic, sens per tant ensajar de nos formatar. En efièch, nos parlèt mai que mai, d’un biais puslèu subjectiu, de las revòltas qu’aguèron luòcs dins lo Larzac, en 1973.
Pr’aquò, a prepaus d’aqueste eveniment, expliquèt tanben qu’un grand autor occitan (Max Roqueta) volguèt prene sas distáncias amb aqueste moviment. Çaquelà, nos diguèt tanben qu’aquò l’empachava de l’aimar e de lo considerar a l’instar de la granda majoritat d’occitanistas, coma un de mai importants esciveires occitans. En efièch, lo poguèri descobrir per la seguida e, foguèri enòrmament pertocat per lo primièr libre que legiguèri d’aqueste formidable autor. Aimèri en fach son estile d’escritura, son biais, de far tornar viure lo vilatge de son enfáncia e los òmes que rescontrèt tot al long de sa vida, de descriure la natura…
Aital, tre ma primièra annada d’occitan, foguèri força pertocat per d’unes grops occitans tals que Massilia Sound System e Mauresca Fracas Dub, mas tanben per d’unas visions literàrias e politicas relativas a aqueste. E comprenguèri perqué, al temps que sèm, se desnombra encara fòrça personas que militan per desfendre la lenga e la cultura occitana.
Joan Daniel Estève
(ancian professor d'occitan al licèu Georges Clemenceau,
ara mai conegut coma cantaire e jos lo nom de Joanda)
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire