Victor Gelú

Victor Gelú es nascut a Marsilha, en broa de la plana d’Aix, lo 12 de septembre de 1806. Doat d’una viva sensibilitat e d’una inteligéncia rebèla a tota mèna de conformisma, l’enfant reçaup una educacion solida, dins sa familha d’en primièr, puèi dins las escòlas de son barri e a cò de los Fraires Grises d’Aix, qu’a ganhat una marrida remembrança. La mòrt de son paire, alara que lo jove Victor a pas que sètze ans, metrà fin a sos estudis. Mai tàrd, s’establirà coma fornièr a Marsiha, puèi efecturà un viatge a Parίs (que lo decebrà), aital coma un sejorn de qualque annadas a Lion, ont trabalharà a las escrituras a cò d’un avoat; mas en 1834, decidirà de tornar a Marsilha per s’i tornar installar definitivament. Aval, se farà conéisser per sas qualitats de cantaire dins los cafѐs marsilheses, tot en continuant a alternar los emplècs dins de farinarίas e semolarίas.
Gelú s'es fach conéisser per sas Cançons provençalas, que l’escritura s’escalonèt de 1838 a 1865. A tanben escrich un roman, Nové grané, que serà edictar pas qu’un an aprèp sa mòrt pel Felibritge (alqual a totjorn refusat d'aderir).
Dins sas òbras, aqueste cantoral de la plèba testimònia de la misèria engendrada per la modernitat triomfanta, dénoncia la centralisacion parisena (en efièch Parίs es ja lo luòc de concentracion del poder e de la riquesa), condamna las derivas del clertjat de l'epòca....
Possedίs una solida conéissença de la cultura francesa classica. Pr’aquò, parvenίs a nos contar l’istòria a partir de sa vila, e, per se far, a recors a son parlar maternal, aqueste rugόs dialècte mespresat per las gents de pluma escrivent dins la lenga de Molière, coma pels felibres qu’i veson pas qu’un patés avilit, mas amb loqual bastίs una òbra exepcionala.
Gelú morίs a Marsilha, lo 2 d’Abrial de 1885.