En 1919, lo president Robert crea l’Estadi Olimpic Montpelhierenc. Lo club adòpta fòrça lèu las colors de sa vila: lo roge e lo blanc. Lo sèti e l’estadi se situisson al Parc als Balons (uèi lo licèu Mermòs).
Entre 1927 e 1937, lo club prend lo nom d’Espòrts Olimpίcs Montpelhierencs puèi tòrna venir l’Estadi Olimpίc Montpelherenc per fin d’escapar als creditors. Las debutas del S.O.M. son flamejairas. Ganha lo gigant setòri en finala de la copa del MEDOC e prend un ascendent decisiu fàcia a la multituda de clubs montpelhierencs. Puèi, en 1928, rempòrta lo tίtol de Campion de la Ligua del Sud-Est davant lo F.C. Sèta. Fin finala, en 1929, es l’apoteòsi, lo S.O.M. ganha la Copa de França de Fotebòl fàcia a son rival del moment : lo F.C. Sèta. En 1932, passa professional e participa al primièr campionat de primièra division.
En 1941, durant tres sasons, aqueste es forçat de fusionar amb l’U.S.M. (lo club de rugbi montpelhierenc) e prend lo nom d’U.S.O.M..
En 1969, se transforma en Montpelhièr Litoral Espòrt Club, puèi fusiona amb lo vièlh Espòrt Club Montpelhierenc, creat en 1908 per los Jesuites (degan de clubs del Clapàs).
Lo primièr de junh de 1974, lo club realiza una novèla aliança. Lo Montpelhièr Litoral SC, relegat en D.H., fusiona amb l’A.S. Palhada (club creat en 1967 e tot justa promut en P.H.A.).
En novembre 1974, Loίs Nicollin, fins alara president d’un club corporatiu (la Formacion Esportiva de Netejament) es sonat pels dirigents del Montpelhièr la Palhada Espòrt Club, a l’agonia en DH. Respond favorablament a lor apèl en dissolvent son club corpò, en tranferent sos jogaires al M.P.E.C. e en prenent la cò-presidéncia.
En 1978, lo club passa professional e jos la borda del novèl president, conéis alara una ascencion fulguranta. En 1989, es rebatejat Montpelhièr Erau Espòrt Club. E entre 1989 e 1991, escriu mai bèlas paginas de son istòria, en ganhant la Copa de França e, en jogant los tot primièrs ròtles en primeira division e en Copa de Venceires de Copa.
Durant la decenia seguenta, Montpelhièr es acostumat al ventre mòl del classament mas en 1999 ganha pasmens la Copa Intertotò. Ҫaquelà, en fin de sason 1999-2000, lo MHSC davala en segonda division, tòrna pujar l’anada seguenta per tornar davalar en 2003. Tornamai en ligua doas , e aprèp doas sasons de transicion, lo club entend retrobar la Ligue 1 al mai lèu, mas lòrs de la sason 2006-2007, la relegacion en Nacional amenaça. Es alara qu’en mars 2007, Roland Corbis reprend la còla en man e arriba a la manténer en ligua doas. Puèi, en 2007-2008, aquesta acaba a la uòchena plaça.
A l’ora d’ara lo MHSC es quatren e en passa de pujar en Ligua un.
Entre 1927 e 1937, lo club prend lo nom d’Espòrts Olimpίcs Montpelhierencs puèi tòrna venir l’Estadi Olimpίc Montpelherenc per fin d’escapar als creditors. Las debutas del S.O.M. son flamejairas. Ganha lo gigant setòri en finala de la copa del MEDOC e prend un ascendent decisiu fàcia a la multituda de clubs montpelhierencs. Puèi, en 1928, rempòrta lo tίtol de Campion de la Ligua del Sud-Est davant lo F.C. Sèta. Fin finala, en 1929, es l’apoteòsi, lo S.O.M. ganha la Copa de França de Fotebòl fàcia a son rival del moment : lo F.C. Sèta. En 1932, passa professional e participa al primièr campionat de primièra division.
En 1941, durant tres sasons, aqueste es forçat de fusionar amb l’U.S.M. (lo club de rugbi montpelhierenc) e prend lo nom d’U.S.O.M..
En 1969, se transforma en Montpelhièr Litoral Espòrt Club, puèi fusiona amb lo vièlh Espòrt Club Montpelhierenc, creat en 1908 per los Jesuites (degan de clubs del Clapàs).
Lo primièr de junh de 1974, lo club realiza una novèla aliança. Lo Montpelhièr Litoral SC, relegat en D.H., fusiona amb l’A.S. Palhada (club creat en 1967 e tot justa promut en P.H.A.).
En novembre 1974, Loίs Nicollin, fins alara president d’un club corporatiu (la Formacion Esportiva de Netejament) es sonat pels dirigents del Montpelhièr la Palhada Espòrt Club, a l’agonia en DH. Respond favorablament a lor apèl en dissolvent son club corpò, en tranferent sos jogaires al M.P.E.C. e en prenent la cò-presidéncia.
En 1978, lo club passa professional e jos la borda del novèl president, conéis alara una ascencion fulguranta. En 1989, es rebatejat Montpelhièr Erau Espòrt Club. E entre 1989 e 1991, escriu mai bèlas paginas de son istòria, en ganhant la Copa de França e, en jogant los tot primièrs ròtles en primeira division e en Copa de Venceires de Copa.
Durant la decenia seguenta, Montpelhièr es acostumat al ventre mòl del classament mas en 1999 ganha pasmens la Copa Intertotò. Ҫaquelà, en fin de sason 1999-2000, lo MHSC davala en segonda division, tòrna pujar l’anada seguenta per tornar davalar en 2003. Tornamai en ligua doas , e aprèp doas sasons de transicion, lo club entend retrobar la Ligue 1 al mai lèu, mas lòrs de la sason 2006-2007, la relegacion en Nacional amenaça. Es alara qu’en mars 2007, Roland Corbis reprend la còla en man e arriba a la manténer en ligua doas. Puèi, en 2007-2008, aquesta acaba a la uòchena plaça.
A l’ora d’ara lo MHSC es quatren e en passa de pujar en Ligua un.
Aucun commentaire:
Enregistrer un commentaire